Wiem, jak to jest budować pozory idealnego życia, kiedy w środku wszystko się sypie. Też tam byłam - w tej szarej strefie, gdzie teoretycznie "wszystko jest ok", a jednocześnie każdy weekend kończy się pustą butelką i wyrzutami sumienia. Gdzie nie jesteś "alkoholikiem", bo przecież masz dobrą pracę i płacisz rachunki na czas, ale też nie "pijesz dla przyjemności", bo przyjemność skończyła się w tym samym momencie co możliwość kontroli.

Znam ten wewnętrzny dialog. Te poniedziałkowe obietnice, że "ten tydzień będzie inny", a potem czwartkowe negocjacje: "przecież jeden kieliszek mi nie zaszkodzi". Pod pozorami "wszystko ok" kryje się scrollowanie telefonu nad ranem z sercem w gardle i wymówki, dlaczego znowu nie mogę odebrać telefonu od mamy.

Społeczeństwo stawiało mnie przed fałszywym wyborem: albo przyznać, że jestem alkoholiczką i iść na AA, albo "nauczyć się pić jak normalni ludzie". A ja? Utknęłam pomiędzy. Niezgadzająca się z filozofią i metodami AA, a jednocześnie świadoma, że "kontrolowane picie" to już tylko iluzja.

Moja droga do życia bez alkoholu nie była prosta. Było dużo prób, potknięć i powrotów. Ale każda z nich czegoś mnie nauczyła. Dziś wiem, że można żyć pełnią życia bez "kropli na odwagę". Że można radzić sobie ze stresem bez "zasłużonego kieliszka". Że można być duszą towarzystwa bez "social lubrykanta" w postaci wina.

Stworzyłam Sober Not Sorry właśnie dla Ciebie - osoby, która balansuje na tej cienkiej granicy. Która wie, że coś jest nie tak, ale nie odnajduje się w czarno-białych rozwiązaniach. Bo to, że nie pasujesz do stereotypowego obrazu "alkoholika", nie znaczy, że Twój niepokój nie jest uzasadniony.

Jesteś tutaj, więc część Ciebie wie, że zasługujesz na więcej niż życie od kieliszka do kieliszka, od piątku do piątku. I wiesz co? Masz rację.

Co powiesz na to, żebyśmy wspólnie znalazły inną drogę?